Kleine Disclaimer: Ik ben op de eerste plaats een muziekfanaat. Ik heb geen perfecte kennis van alle genres, alle subtiliteiten etc… Ik houd gewoon van muziek en wil mijn passie met julllie delen. Dus het kan goed voorkomen dat ik eens rare dingen zeg en dan mag je me dat zeker laten weten in de comments. Ik geef gewoon een heads up! Geniet van de review!
Dit album is nummer 3 voor Aya Nakamura. Een artieste die in 2 jaar tijd naar wereldbekendheid is geklommen. Met haar catchy afrobeats, dembow en r&b tunes heeft al menig fans kunnen vergaren.
Het eerste wat me opviel aan dit album is dat alle liedjes heel kort zijn. Het langste liedje is 3:37 lang. Als je wil weten hoe het komt dat haar liedjes zo kort zijn kan je in de beschrijving of ergens hier naast klikken op de video waar ik een beetje uitleg geef over hoe Spotify en de huidige Top 40 werkt.
Ik wil het wel direct hebben over wat mij stoorde aan dit album: het hele album is een grote teleurstelling. Als je halverwege bent, heb je ineens door dat alle liedjes over hetzelfde gaan en dezelfde structuur volgen. Je kan echt merken dat Aya een Pop artiest probeert te zijn. Weinig originele tekst, veel herhaling en een catchy tune. Dit werkt prima als je je liedjes uitbrengt in single EP’s, maar als je ze allemaal samen in een album gooit hebben mensen je al snel door. Dit is de eerste keer dat ik naar een album van Aya Nakamura luister en ik ben echt teleurgesteld. Ik zal vertellen waarom.
Oh ja, nog 1 fun fact: Ayan Nakumura vindt het leuk om altijd haar eigen naam door haar liedjes te schreeuwen. Lekker arrogant, zo hebben we het graag 😉
Het eerste nummer is een samenwerking met Stormzy. Stormzy!!!!? Jij begrijpt niet hoe groot die eigenlijk is en dat hij vrij zeldzaam samenwerkingen doet. Ik ging er goed voor zitten en heb dan vol overtuiging op de “play” knop gedrukt. Het eerste wat in ons gezicht wordt gedrukt is de autotune. Daar is op zich niks mis mee, zolang het maar niet constant in je gezicht wordt gedrukt. Veel herhalingen in het liedje zoals we gewend zijn van een pop liedje. Stormzy is eigenlijk de reden waarom ik het liedje toch vrij hoog scoor. Zonder hem, was dit niet zo’n al te best begin. 7/10
Toen ik Tchop hoorde was ik blij dat we goede nummers aan het komen waren. Het is een leuk flex liedje dat praat over dikke bakken en geld scheppen. Muzikaal is het ook een goed dembow liedje, dus een standaard 8/10. Kleine confession: dembow, moombahton en reggaeton zijn voornamelijk de genres die ik draai dus uiteraard geef ik daar de hoogste cijfers aan.
Alweer meer Afrikaanse invloeden me het liedje Doudou dankzij de gitaar. Het liedje gaat over ik denk een Friends With Benefits, waar ze niet zeker van weet of dat er meer van kan komen of niet. Zo heb ik het toch geïnterpreteerd. Frans is niet zo mijn specialiteit dus ik heb vaak gedurende het album wat woorden moet opzoeken, maar ik denk dat ik het meeste wel heb begrepen. Maar ik ben dan ook geen pro hé 😉 8/10 voor Doudou
Jolie Nana is een liedje dat van tevoren was gereleased en daarom ben ik het liedje eigenlijk al een beetje beu. Ik vond het bij zijn release al niet zo goed dus ik houd het bij een 7/10
Fly is een mooie ballade, die je kan interpreteren als liefdesverlaring. Er zit tegen het einde van het liedje een ritmische break in de instrumental verwerkt wat zorgt voor een 0,5 puntje erbij. 8,5/10
Het liedje Biff is kort vertaald: “ik verdien veel geld, ik kan alles zelf, laat me met rust”. Ik vond jammer genoeg wel dat dat het veel deed denken aan Jolie Nana en kreeg ik er Déjà Vu van. 6/10
Ook al klinkt Sentiment Grandissants hetzelfde als elke andere afrobeat lied, vind ik dit een beter geheel dan bijvoorbeeld Biff, dus een 7,5/10
Okéééééééééééé, het begint nu langzamerhand meer en meer als gezeur te klinken na 7 liedjes. In “Love de Moi” zingt ze dat de andere persoon verliefd op haar geworden is en ik begin me toch af te vragen wat ze allemaal heeft meegemaakt dat ze zoveel liedjes over de liefde heeft geschreven. De productie redt dit lied van de ondergang 6/10
Weer een liedje over een boy en slechte relaties, maar het valt mee want ze is zich er eindelijk van bewust dat ze de jongen moet verlaten. 7/10
Oké we zijn 2 liedjes verder en ik heb eindelijk vrede gesloten met het feit dat Aya Nakamura altijd foute jongens aantrekt en daar een heel album mee kan volschrijven. Maar dan bedenk ik me iets: De afgelopen 2 liedjes hadden welgeteld 2 minuten aan zang/tekst en dan een outro van 30 seconden. Dat vindt ik zo’n luie manier om aan genoeg nummer, maar ook aan genoeg streams te geraken dat ik dit nummer ga afstraffen met een 5/10. Het kan nog net dorogaan als een liedje, maar je moet dat zeker niet nog eens proberen bij mij.
Hot is dan een liedje met een beetje meer inhoud, maar klinkt ook weer standaard. Ik ben nog een beetje boos door het vorige liedje Mon cheri dus hoger dan een 6/10 ga ik niet.
Hetzelfde verhaal met Nirvana: 6/10
Dan krijgen we eindelijk een iets snellere afrobeat en nu komen er wat hardere psycholigsche problemen in voor. Eindelijk iets sterks. 7/10
We eindige met 2 nummers met 2 features. Mon Lossa is een samenwerking met Ms. Banks. Ms. Banks is dan ook de enige reden waarom dit nog een beetje goed is. 6,5/10
Hele goede productie met een volle bas. Dit is een heel goede schuurschijf. Er zit uiteraard 0 betekenis in de tekst, maar vunzige liedjes werken altijd goed en Oboy draagt dit hele liedje op zijn rug. Weer een schuurplaat erbij, hatsjikidee! 7,5/10
Wat een teleurstelling man. AYA is een album dat puur gemaakt is om wat streams binnen te halen en de schijn op te houden dat er nog iets zinvol gebeurt in kamp Aya Nakamura. Ik kon geen enkele passie in het album voelen en moet het album dan ook beoordelen met een magere 6/10. Zonde.
